Ζιμπάμπουε 2019

«Είναι το πιο ξεχωριστό ταξίδι που έχω κάνει στη ζωή μου. Είναι κάτι που ξεπερνά τις προσδοκίες μου, ξεπερνά ακόμα και το πώς μέχρι σήμερα σκεφτόμουν ως άνθρωπος», είπε με ενθουσιασμό ο Χρήστος.

 «Είναι φοβερό να δίνεις αυτό που μπορείς να δώσεις και αυτό που παίρνεις να είναι δεκαπλάσιο», μας αφηγείται για την εμπειρία της η Ειρήνη.

«Ό,τι και να πούμε εμείς, νομίζω ότι κάποιος δεν θα το καταλάβει, αν δεν έρθει εδώ πέρα να το ζήσει», τονίζει ο Γρηγόρης.

Με τέτοια συναισθήματα επιστρέψαμε όλοι από το ταξίδι αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε στη Ζιμπάμπουε. Στις 19 Οκτωβρίου 2019, 44 Aνάδοχοι, προσωπικό και συνεργάτες της ActionAid από Ελλάδα και Κύπρο ξεκινήσαμε ένα ταξίδι για να αλλάξουμε λίγο τις ζωές των κατοίκων στην κοινότητα Νιάνγκα, που στηρίζεται από Αναδόχους του ελληνικού γραφείου, κι επιστρέψαμε έχοντας νιώσει να αλλάζουν οι δικές μας ζωές.

Στόχος του ταξιδιού ήταν να χτίσουμε καινούργιες τουαλέτες στο νηπιαγωγείο του χωριού Nyamahumba και να ενισχύσουμε ένα φράγμα στην ίδια περιοχή, προκειμένου να λύσουν οι κάτοικοι το σοβαρό πρόβλημα έλλειψης νερού, που πλήττει τον τόπο τα τελευταία χρόνια. Μέσα στις επόμενες πέντε ημέρες πήραμε μια μικρή γεύση από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, σκάψαμε (ή τουλάχιστον προσπαθήσαμε) κάτω από τον καυτό ήλιο, κουβαλήσαμε πέτρες, τούβλα, νερό, μαγειρέψαμε με τις γυναίκες του χωριού. «Είναι η πιο ευχάριστη κούραση που έχω υποστεί στη ζωή μου, όσο περίεργο και αν ακούγεται! Είναι υπέροχο, μακάρι να μπορούσε να το κάνει ο καθένας αυτό!», σχολιάζει με ένα μεγάλο χαμόγελο η Μαίρη.

Τα απογεύματα, μετά τις δουλειές, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε έργα της ActionAid στην περιοχή, έργα που χρηματοδοτούνται με τη στήριξη Ελλήνων και Κυπρίων Αναδόχων. Έτσι, μιλήσαμε με τις γυναίκες ενός αγροτικού συνεταιρισμού, που μπορούν και καλλιεργούν χάρη στο αρδευτικό έργο που έφτιαξε η ActionAid, μάθαμε για επιχειρηματικά πρότζεκτ ομάδων νέων, όπως η εκτροφή πουλερικών, που χρηματοδοτούν τα δίδακτρα ευάλωτων μαθητών, παρακολουθήσαμε παράσταση από γυναικεία ομάδα που ευαισθητοποιεί μέσω του δράματος το κοινό κατά της βίας, ενώ γνωρίσαμε πραγματικές αγωνίστριες για τα δικαιώματα των γυναικών, γυναίκες που υπήρξαν θύματα ενδοοικογενειακής βίας στο παρελθόν και τώρα στηρίζουν άλλες γυναίκες να ξεφύγουν από τον κύκλο της βίας.

«Αυτό που εμένα μου αρέσει πολύ είναι ότι δεν είναι κάτι βραχυπρόθεσμο. Δηλαδή, βάζετε τις βάσεις, τη γνώση, ενδυναμώνετε τους ανθρώπους εδώ, για να λειτουργήσει μια αλλαγή μακροπρόθεσμα», λέει η Χριστίνα Μ. για το έργο της ActionAid στην περιοχή.

Από την πρώτη στιγμή που γίνεται κάποιος Ανάδοχος, τριγυρίζει συνήθως στο μυαλό του η σκέψη της συνάντησης με το παιδί που συνδέεται. Τη μοναδική αυτή στιγμή είχαν την ευκαιρία να ζήσουν 10 από τους συνταξιδιώτες μας. «Ήταν πάρα πολύ περίεργο, γιατί όταν τον είδα, με πιάσανε κάτι κλάματα - δεν μπορώ να το περιγράψω αυτό που έζησα. Έκλαιγα από χαρά, μείναμε μαζί δυο ώρες και αυτές τις δυο ώρες κρατιόμασταν συνέχεια από το χέρι», μας είπε η Χριστίνα Ξ. περιγράφοντας τη στιγμή που γνώρισε το παιδί της Αναδοχής από κοντά.

Έτσι γεμάτες κύλησαν οι μέρες μέχρι την αναχώρησή μας, την οποία κανείς δεν έβλεπε πια ως φυσική εξέλιξη του ταξιδιού. «Μέχρι πριν ένα μήνα ένιωθα ότι είμαι ευτυχισμένος με τη ζωή που έκανα, στο ταξίδι όμως κατάλαβα τι σημαίνει πραγματική ευτυχία. Η κανονικότητα είναι σίγουρα εκεί», ανέφερε ο Ζήσης για το πώς άλλαξε η ζωή του μετά το ταξίδι.

«Είναι δύσκολη η επιστροφή στη δική μας πραγματικότητα. Απλά υπενθυμίζω να κρατήσουμε αγάπη, αισιοδοξία, αλήθεια, χαμόγελο, ευγνωμοσύνη και να διώξουμε άγχος, γκρίνια, άνευ ουσίας προβληματισμούς και λάθος προτεραιότητες», κατέληξε να μοιράζεται μαζί μας η Χριστίνα Μ. για την εμπειρία του ταξιδιού. 

Φωτογράφος: Νίκος Ζήκος