«Μα αφού τα χρήματα δεν πηγαίνουν στα παιδιά, αλλά στην κοινότητα, σε τι ωφελούνται τα παιδιά της Αναδοχής»; Τρία από τα χιλιάδες παιδιά που συμμετείχαν παλαιότερα στο Πρόγραμμα Αναδοχής της ActionAid και έχουν πλέον ενηλικιωθεί δίνουν τη δική τους απάντηση.
Loko, Αιθιοπία
«Συμμετείχα στο Πρόγραμμα Αναδοχής από τα 6 μου ως τα 18 μου» λέει η Loko, που είναι σήμερα 28 χρονών και εργάζεται ως δημόσια υπάλληλος. «Θυμάμαι που μου έστελνε γράμματα ο Ανάδοχός μου και χαιρόμουν τόσο πολύ! Μου έγραφε για τον καιρό στην Ελλάδα, για τον χειμώνα και τα χιόνια κι εγώ ενθουσιαζόμουν, γιατί έμοιαζαν όλα τόσο διαφορετικά σε σχέση με την ξηρασία που πλήττει συχνά τη χώρα μου. Του έστελνα κι εγώ γράμματα δύο φορές τον χρόνο και ζωγράφιζα με χρωματιστούς μαρκαδόρους. Οι ζωγραφιές μου γίνονταν όλο και καλύτερες κι έφτιαχνα εικόνες με τα ζώα και τα φυτά της περιοχής.
Τελείωσα το Κέντρο Εναλλακτικής Βασικής Εκπαίδευσης (ΚΕΒΕ), που είχε φτιαχτεί με χρήματα από την Αναδοχή, κι ήθελα να συνεχίσω το σχολείο. Προτού έρθει η ActionAid στην περιοχή, υπήρχαν πολλές ελλείψεις και αντιμετωπίζαμε διάφορες δυσκολίες. Μέσα από το Πρόγραμμα Αναδοχής βρήκαμε λύση στα προβλήματά μας και ικανοποιήθηκαν οι ανάγκες και οι προτεραιότητες της κοινότητας: φτιάχτηκαν Κέντρα Εναλλακτικής Βασικής Εκπαίδευσης, κέντρα υγείας, κτηνιατρεία, δίκτυο ύδρευσης, δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί πίστωσης κι αποταμίευσης, οργανώθηκαν προγράμματα κατάρτισης κ.ά.
Η μητέρα μου έγινε μέλος του συνεταιρισμού, έλαβε δάνειο και ξεκίνησε να εμπορεύεται μικρές ποσότητες ζάχαρης, αναψυκτικών και άλλων τοπικών ποτών. Ό,τι χρήματα περίσσευαν, τα έβαζε στην άκρη. Σιγά-σιγά άρχισε να διαφοροποιεί τις δραστηριότητές της και να αυξάνει το εισόδημά της, εξασφαλίζοντας καθημερινά το φαγητό μας, στέλνοντας όλα τα παιδιά της οικογένειας σχολείο και καλύπτοντας τις ανάγκες μας για ρούχα και θέματα υγείας. Ο πατέρας μου ωφελήθηκε κι αυτός από τα προγράμματα ύδρευσης και τις κτηνιατρικές υπηρεσίες, αφού τα ζώα του έγιναν πιο υγιή και παραγωγικά.
Μετά οι γονείς μου μπόρεσαν κι έφτιαξαν σπίτι στην πόλη κι έτσι κι εμείς καταφέραμε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας. Εγώ πήρα πτυχίο στη Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού το 2011 και τώρα δουλεύω ως Δημόσια Υπάλληλος. Όλα τα παιδιά της οικογένειας πήγαν σχολείο και κάποια έχουν ήδη πάρει πτυχίο από το πανεπιστήμιο. Αν δεν υπήρχε το Πρόγραμμα Αναδοχής και η στήριξη των Αναδόχων, η ζωή μας τώρα θα ήταν τελείως διαφορετική».
Esli Manuel Gonzalez, Γουατεμάλα
«Όταν μου πρωτοείπαν, “”Manuel, θα συμμετέχεις στο πρόγραμμα Αναδοχής””, δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα. Πήγαινα στην 6η δημοτικού και μου άρεσε πολύ που παρακολουθούσα το πρόγραμμα, όπου παίζαμε και ζωγραφίζαμε για τον Ανάδοχό μας.
Στην εφηβεία συμμετείχα σε ομάδες νέων που δημιούργησε η ActionAid. Έμαθα πολλά για την αξία της εκπαίδευσης και πόσα μπορεί να καταφέρει ο καθένας μας. Παρακολούθησα σεμινάρια κι εκπαίδευση γεωπονίας και άρχισα να δείχνω στις οικογένειες της κοινότητάς μου πώς να καλλιεργούν λαχανικά και να φροντίζουν τα ζώα. Μου άρεσε πολύ που ο κόσμος μάθαινε από μένα κι έτσι συνέχισα τις σπουδές μου και τώρα είμαι δάσκαλος.
Στη Γουατεμάλα, εκτός από τη μεγάλη φτώχεια, έχουμε πολλά προβλήματα βίας και κακοποίησης και γυναικών και παιδιών. Αρκεί να σκεφτείς ότι κάθε μήνα έχουμε 62 γυναικτονίες! Η ActionAid μας βοήθησε να μάθουμε για τα δικαιώματά μας και τους νόμους και να εξηγούμε και στους άλλους πόσο άσχημο πράγμα είναι η βία. Πολλά άλλαξαν στην κοινότητά μας από τότε. Τώρα μπορούμε να καλλιεργούμε πιο αποτελεσματικά, έχουμε καλύτερα σχολεία, σεβόμαστε τα δικαιώματα του διπλανού μας, συνεργαζόμαστε για το κοινό καλό.
Η μέρα που μας είπαν ότι έφτασε η στιγμή να αποχωρήσει η ActionAid από την κοινότητά μας, γιατί ήμασταν πια έτοιμοι να συνεχίσουμε μόνοι μας, ήταν μέρα γιορτής. Στεναχωρηθήκαμε που θα φύγουν, αλλά ξέραμε ότι τα είχαμε καταφέρει. Τώρα, έχουμε φτιάξει τη δική μας τοπική οργάνωση, την Asodemna, για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών και για την ανάπτυξη του τόπου μας. Τώρα μπορούμε εμείς και βοηθάμε και άλλες κοινότητες να αναπτυχθούν. Κάθε φορά που θυμάμαι την πρώτη μου ζωγραφιά χαμογελάω…. Πού να φανταζόμουν τότε ότι θα έβαζα τόσα χρώματα και στη ζωή μου»!
Moussa, Σενεγάλη
«Ως παιδί που συμμετείχα στο Πρόγραμμα Αναδοχής, μου δόθηκαν πολλές ευκαιρίες - ανέπτυξα παραδείγματος χάριν τις ηγετικές μου ικανότητες. Επίσης, μου δόθηκε η δυνατότητα να είμαι μέρος ενός τεράστιου δικτύου και να μαθαίνω τι συμβαίνει γύρω μου σε όλο τον κόσμο. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι, παρά το γεγονός ότι ήμουν απλά ένα παιδί, συνέβαλα στην ανάπτυξη της κοινότητάς μου.
Για χρόνια, ήμουν πρόεδρος της Λέσχης Παιδιών και έτσι μπήκα στην Βουλή των Παιδιών, όπου ως συντονιστής συμμετείχα σε πολλές δραστηριότητες: κάναμε εκπαιδεύσεις για το πώς να συμπεριλάβουμε τα συμφέροντα των παιδιών σε τομείς λήψης αποφάσεων και πώς να λαμβάνουμε υπόψη τα δικαιώματα των παιδιών. Ήμουν η φωνή της κοινότητάς μου, με κάποιον τρόπο.
Όταν έγινα 18 χρονών, έπρεπε να φύγω από το χωριό και να πάω να σπουδάσω. Μια μέρα, εκεί που περπατούσα είδα ξαφνικά στο δρόμο πολύ κόσμο και πολλά αμάξια της ActionAid και πήγα να δω τι συμβαίνει. Μιλούσαν για τους νέους ανθρώπους, για τη συμμετοχικότητα και τον ακτιβισμό. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση! Καθόμουν στο πίσω μέρος και ενώ σήκωσα το χέρι μου προς το τέλος για να ρωτήσω κάτι, κατέληξα να γίνω ο πρώτος συντονιστής νέων της ακτιβιστικής πλατφόρμας που δημιουργούσαν. Αυτό συνέβη το 2015, έγινα πρόεδρος και ενέπνευσα αντίστοιχες πλατφόρμες που οργανώνουν δραστηριότητες και σε άλλες εννιά περιοχές ανά τη χώρα.
Τότε, αναρωτήθηκα: γιατί δεν δημιουργούμε μια κοινή μέθοδο, η οποία θα ενσωματώσει όλες τις κατά τόπους ιδέες και δράσεις; ‘Έτσι, δημιουργήσαμε την εθνική πλατφόρμα ακτιβισμού για ολόκληρη τη Σενεγάλη το 2017, της οποίας ήμουν συντονιστής για 5 χρόνια. Πήρα πτυχίο στη Γεωγραφία και συνέχισα για μεταπτυχιακό πάνω στην Επιστήμη του κλίματος, ενώ άρχισα να δουλεύω κανονικά για την ActionAid πλέον μέχρι και σήμερα.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα πως χάρη στο Πρόγραμμα Αναδοχής της ActionAid, μπορούμε να παλεύουμε κατά της φτώχειας και άλλων κοινωνικών ζητημάτων».
Το Πρόγραμμα Αναδοχής δεν είναι μια απλή οικονομική ενίσχυση που λαμβάνει κάποιο παιδί ή η οικογένειά του. Είναι ουσιαστική και σε βάθος στήριξη μιας ολόκληρης κοινότητας, ώστε όλα τα παιδιά να έχουν τις ευκαιρίες που τους αξίζουν.