«Επέστρεψα σε εκείνον και παίξαμε για μια τελευταία φορά. Έπειτα τον πήρα κοντά μου, όπως θα έκανα με τον γιο μου. Του εξήγησα ότι θα προσπαθήσω να τον ξαναβρώ. Ότι θα του γράφω και θα περιμένω και τα δικά του γράμματα. “Να είσαι καλό παιδάκι”, τον συμβούλεψα στο τέλος, και τον φίλησα. Στον δρόμο της επιστροφής, κανείς δεν μιλούσε». Πρόκειται για τη συγκινητική ιστορία, που αφηγήθηκε στον «Φ» ο Λευτέρης Μέσσιος, ο οποίος ταξίδεψε ώς τη Ρουάντα και συνάντησε τον 9χρονο Nzayisenga. Ο Λευτέρης είναι ανάδοχος του παιδιού τα τελευταία πέντε χρόνια, μέσα από το πρόγραμμα της ActionAid. Όταν έφρασαν στη Ρουάντα, ο Λευτέρης και ακόμη τρεις ανάδοχοι χωρίστηκαν από την αποστολή της ActionAid και μεταφέρθηκαν προς τα διαφορετικά χωριά όπου βρίσκονταν τα παιδιά. «Ένιωθα άγχος όταν βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Έκανα μερικά βήματα μπροστά από τους υπόλοιπους και προχωρήσαμε. Στην είσοδο του σχολείου, μας περίμενε μια ομάδα από μαθητές, οι οποίοι κρατούσαν κρίνα. Ξεκίνησαν τότε να μας τραγουδούν ένα πολύ συγκινητικό κομμάτι στα Ρουαντιανά και στα Αγγλικά. Δεν γνώριζα πού θα έβρισκα το παιδί μου ή αν ήταν ανάμεσα σε εκείνα που στέκονταν μπροστά μου. Με τον τελευταίο τους στίχο, στοιχήθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο, δημιουργώντας μια αλυσίδα με τα σώματά τους. Όπως μου είπαν, ακολουθώντας τα χέρια με τα κρίνα θα έφτανα στο μικρό αγόρι του οποίου ήμουν ανάδοχος».
Διαβάστε περισσότερα στο philenews.com