«Μου έλεγαν οτι είναι αντρική δουλειά...»

Όσο και να συγκαταλέγουμε τους εαυτούς μας στους προοδευτικούς και ανοιχτόμυαλους ανθρώπους, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δυσκολευόμαστε να καταπνίξουμε ένα επιφώνημα ανάμικτο έκπληξης και θαυμασμού στη θέα μιας γυναίκας οδηγού λεωφορείου ή νταλίκας, μιας γυναίκας που έρχεται να μας επισκευάσει χαλασμένες συσκευές ή διευθύνει με την μπαγκέτα της μια συμφωνική ορχήστρα. Και προτού βιαστούμε να δικαιολογήσουμε τις αντιδράσεις, ισχυριζόμενοι ότι θα εκδηλώναμε αντίστοιχη έκπληξη βλέποντας άντρες να ασκούν επαγγέλματα που έχουν συνδεθεί με το γυναικείο φύλο, ας αναλογιστούμε ποιος μαγειρεύει στο σπίτι και πόσοι άνδρες είναι γνωστοί για τα αστέρια Michelin της κουζίνας τους, σε ποιον θα ζητήσουμε να μας μεταποιήσει το ρούχο και πόσοι άνδρες δημιουργοί θριαμβεύουν στις haute couture πασαρέλες, με πόση χαλαρότητα θα επιβιβαζόμασταν σε ένα αεροπλάνο με cockpit γένους θηλυκού.

Είναι γεγονός, η ζυγαριά των στερεοτύπων στον χώρο εργασίας γέρνει αποφασιστικά υπέρ των ανδρών, ακόμα και σε κοινωνίες που διαφημίζουν την ισονομία τους και καταδικάζουν κάθε μορφή προκατάληψης. Τι γίνεται, λοιπόν, σε κοινωνίες όπου η γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με στερεότυπα βαθιά ριζωμένα στην αντίληψη του κόσμου και τα οποία την καταδιώκουν πριν καλά γεννηθεί;

Διαβάστε περισσότερα στο plus.queen.gr