«Ασφαλείς χώροι» για όνειρα και «ραδιόφωνα» της μάθησης και της ελπίδας

Η 16χρονη Mairi από το Sokoto της Νιγηρίας ξυπνάει κάθε πρωί στις 5 π.μ. και πηγαίνει να κουβαλήσει νερό, το οποίο έπειτα πουλάει στη γειτονιά της. Με τα χρήματα που βγάζει, καλύπτει τα έξοδά της και τα έξοδα των αδερφών της για το σχολείο.

«Άρχισα να πουλάω νερό στα 8 μου. Αν δεν πουλήσω νερό, δεν θα μπορώ να πάω σχολείο. Θυμάμαι κάποια στιγμή ένας από τους πελάτες μου έφυγε ταξίδι κι εγώ έκανα δύο βδομάδες να πάω σχολείο», λέει. Η Mairi βγάζει περίπου 1 ευρώ την ημέρα και με τα χρήματα αυτά πληρώνει το εισιτήριο του λεωφορείου για εκείνη και τα αδέρφια της για να πάνε σχολείο. Παρά τις καθημερινές δυσκολίες, η Mairi θεωρείται από τα «τυχερά» παιδιά.

Στη Νιγηρία, την πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής, υπολογίζεται ότι 10,5 εκατ. παιδιά – κάτι αντίστοιχο δηλαδή με τον πληθυσμό της Ελλάδας - δεν πηγαίνουν σχολείο. Και δυστυχώς, για ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες, η πρόσβαση στην εκπαίδευση περιορίζεται ακόμα περισσότερο: ενδεικτικά αναφέρουμε τα παιδιά φτωχών οικογενειών, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αγροτικές περιοχές, τα παιδιά με αναπηρία και φυσικά τα κορίτσια. Με την πανδημία του κορωνοϊού, όταν τα σχολεία έκλεισαν, η πραγματικότητα ως προς την εκπαίδευση έγινε ακόμα πιο σκληρή και το μέλλον θα δείξει πόσα παιδιά θα καταφέρουν να επιστρέψουν στα θρανία.

Αυτή τη σκληρή πραγματικότητα προσπαθεί να αλλάξει η ActionAid μέσα από το Πρόγραμμα Αναδοχής και τα έργα που υλοποιεί στη Νιγηρία σε σχέση με την εκπαίδευση. Στην περιοχή του Sokoto συγκεκριμένα, παράλληλα με τα έργα υποδομής, κάνουμε και μια ουσιαστική δουλειά με τις γυναίκες και τα κορίτσια, επιδιώκοντας να συνεισφέρουμε στην ισότητα των φύλων. Στην περίπτωση κοριτσιών όπως η Mairi, ο στόχος μας είναι να συνεχίσουν το σχολείο και τις σπουδές τους.

«Η ActionAid έχει δημιουργήσει έναν Ασφαλή Χώρο, έτσι τον λένε, όπου πηγαίνουμε και μαθαίνουμε διάφορα: εγώ εκεί έμαθα για την προσωπική υγιεινή, για τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών, αλλά και για τα δικαιώματά μου. Έμαθα πώς να προστατεύομαι και τι να κάνω σε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης. Σε πρακτικό επίπεδο, έμαθα ραπτική και πώς να φτιάχνω σαπούνια,» λέει η Mairi. Οι υποχρεώσεις της είναι πολλές, δεν έχει χρόνο για διάβασμα παρά αργά το βράδυ, ωστόσο είναι αποφασισμένη να τελειώσει το σχολείο. «Δεν πρόκειται να τα παρατήσω. Θα διαβάσω και θα πάω πανεπιστήμιο και θα γίνω γιατρός!» προσθέτει.

Σαν τη Mairi υπάρχουν χιλιάδες άλλα παιδιά που έχουν ωφεληθεί από τη δράση μας. Η 17χρονη Ummu συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 1.196 μαθητές και μαθήτριες που προμηθεύτηκαν ραδιόφωνο από την ActionAid στη Νιγηρία για να συνεχίσουν την τηλεκπαίδευση, όταν τα σχολεία έκλεισαν λόγω του COVID-19. Η Ummu κινείται με αναπηρικό καροτσάκι και πηγαίνει σε Ειδικό Σχολείο - αντιμετωπίζει θέματα αναπηρίας από την ηλικία των 5 ετών, εξαιτίας των επιπλοκών που της προκάλεσε η ιλαρά.

«Ζω με την αδερφή μου, που είναι μεγαλύτερη από εμένα. Με τον κορωνοϊό δεν είχαμε ούτε να φάμε και βέβαια δεν είχαμε χρήματα να αγοράσουμε τηλέφωνο και να συνδεθούμε στο ίντερνετ όταν έκλεισαν τα σχολεία. Με το ραδιόφωνο που μου έδωσε η ActionAidσυνέχισα να παρακολουθώ τα μαθήματά μου. Πέρασα μάλιστα τις εξετάσεις μου και τις πέρασα και με καλό βαθμό!» λέει χαμογελαστή. Η καλή αυτή βαθμολογία αναπτέρωσε το ηθικό της και της έδωσε κίνητρο για τη συνέχεια: «Το όνειρό μου είναι να γίνω δικηγόρος και να αγωνιστώ για τα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρία».

Τις προσπάθειες της Ummu και όλων των παιδιών στηρίζει και ο υποδιευθυντής του Ειδικού Σχολείου, Isah-Kebbe: «Κι εγώ σ’ αυτό το σχολείο ερχόμουν. Στη συνέχεια, ήμουν ο πρώτος τυφλός μαθητής που κατάφερε να πάει πανεπιστήμιο», λέει. Το δικό του όνειρο είναι το σχολείο που διευθύνει να αποτελέσει υπόδειγμα συμπεριληπτικής εκπαίδευσης. «Ως υποδιευθυντής, έχω παρακολουθήσει διάφορα προγράμματα κατάρτισης από την ActionAidκαι με έχουν βοηθήσει πολύ στη δουλειά μου. Το 95% των παιδιών με αναπηρία στη χώρα μου δεν πηγαίνει σχολείο. Καταλαβαίνω από πρώτο χέρι την ανάγκη για δικαιοσύνη σε θέματα αναπηρίας και θα κάνω ό,τι μπορώ να αλλάξω τα πράγματα».

Με το Πρόγραμμα Αναδοχής θέτουμε τα θεμέλια για έναν κόσμο πιο δίκαιο, έναν κόσμο όπου όλα τα παιδιά θα μπορούν να πηγαίνουν σχολείο και μέσα από την εκπαίδευση θα αποκτούν τα εφόδια που θα τους επιτρέψουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Μάθε περισσότερα για το Πρόγραμμα Αναδοχής εδώ.