Τα θύματα της τραγωδίας στην Ντάκα ακόμα περιμένουν την αποζημίωση

Έξι μήνες μετά από τη χειρότερη καταστροφή σε εργοστάσιο ρούχων στη Rana Plaza του Μπαγκλαντές στις 24 Απριλίου, η ActionAid δημοσιεύει σήμερα έρευνα, που αποκαλύπτει ότι τα θύματα περιμένουν ακόμα την αποζημίωση και υποφέρουν από σωματικά και ψυχολογικά τραύματα που εμποδίζουν σχεδόν όλους να επιστρέψουν στη δουλειά. Η έρευνα δημοσιεύεται ενώ η κυβέρνηση του Μπαγκλαντές μαζί με μια διεθνή συμμαχία συνδικαλιστικών οργανώσεων συνεχίζουν να διαπραγματεύονται με τις εταιρείες για την αποζημίωση των επιζώντων και των συγγενών των 1.133 νεκρών. Η ActionAid μίλησε σε 2.297 ανθρώπους, δηλαδή περίπου στα 2/3 των οικογενειών των θυμάτων, και αποκαλύπτει ότι: • το 94% αναφέρουν ότι δεν έχουν λάβει καθόλου νόμιμη αποζημίωση από τους εργοδότες τους από τον Απρίλιο, ούτε καν επίδομα ασθενείας. • το 92% από τους επιζώντες δεν έχουν επιστρέψει στη δουλειά. • από αυτούς, το 63% ανέφεραν ότι τραυματίστηκαν και υποφέρουν από ακρωτηριασμό μέλους, παράλυση, ισχυρούς πόνους στο σώμα που τους αποτρέπουν να επιστρέψουν στη δουλειά. • το 92% από τους επιζώντες ανέφεραν ότι έχουν τραυματιστεί ψυχολογικά τόσο που περισσότεροι από τους μισούς δεν μπορούν να κοιμηθούν ή παθαίνουν τρέμουλο όταν ακούν δυνατούς θορύβους. Ορισμένοι ανέφεραν ότι φοβούνται να μπουν σε κτίριο ή σε κλειστό δωμάτιο. Η 21χρονη Naznin Akhter Nazma ήταν έγκυος όταν την ξέθαψαν από τα χαλάσματα και έχασε το σύζυγό της όταν κατέρρευσε το κτίριο. Η μαρτυρία της είναι συγκλονιστική: «Την προηγούμενη μέρα, ακούσαμε ότι μια ρωγμή είχε εμφανιστεί στο δεύτερο όροφο, αλλά ο προϊστάμενος μας ανακοίνωσε ότι το κτίριο ήταν ασφαλές και μας απείλησε ότι θα μας κρατήσει ένα μηνιάτικο αν δεν πηγαίναμε στη δουλειά.» «Ο σύζυγός μου δούλευε στο δεύτερο όροφο και εγώ στον έβδομο. Όταν το κτίριο κατέρρευσε έμεινα λιπόθυμη για δύο ώρες. Όταν συνήλθα έμαθα ότι ο άνδρας μου είχε φύγει για πάντα.» «Ένιωσα μια ανακούφιση όταν ο γιατρός μου είπε ότι το μωρό στην κοιλιά μου ήταν καλά, αλλά τώρα φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω να το συντηρήσω. Δεν μου έχουν δώσει καμία αποζημίωση. Χρωστάω 5 νοίκια και σύντομα οι μαγαζάτορες θα σταματήσουν να μου δίνουν τρόφιμα με πίστωση.» Η έρευνα της ActionAid αποκαλύπτει ότι τα θύματα αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Οι άμεσες ανάγκες τους είναι τρόφιμα, ιατρική περίθαλψη και βασικά είδη για το σπίτι. Όμως, οι μισοί από τους ερωτηθέντες έχουν αυξανόμενα χρέη και το 90% είπε ότι δεν έχει καθόλου αποταμιεύσεις, επειδή οι μισθοί τους ήταν πολύ χαμηλοί πριν από την καταστροφή. Ο μισθός του εργάτη σε εργοστάσιο ρούχων στη χώρα είναι 28 ευρώ το μήνα, όταν μια οικογένεια ξοδεύει 14,5 ευρώ μόνο για το ρύζι που τρώει κάθε μήνα. Έτσι, οι εργάτες αυτοί είναι οι πιο κακοπληρωμένοι της περιοχής. Παίρνουν τα μισά από τους εργάτες στο Βιετνάμ και την Καμπότζη και το ένα τέταρτο από όσο οι εργάτες στην Κίνα που είναι η πρώτη στην εξαγωγή ρούχων. Μέχρι στιγμής η εταιρεία Primark έχει δώσει περίπου 140 ευρώ σε 3.300 άτομα. Η κυβέρνηση της Μπαγκλαντές έχει δώσει σε 777 άτομα μόλις 26 ευρώ, ενώ δεν υπάρχει συμφωνία για μακροπρόθεσμη αποζημίωση. «Είναι απαράδεκτο ότι τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες και η κυβέρνηση του Μπαγκλαντές έχουν παρατήσει τα θύματα στην τύχη τους. Ως ActionAid πιέζουμε ώστε τα θύματα να πάρουν δίκαιη αποζημίωση. Καλούμε, επίσης, τις εταιρείες να υπογράψουν το Σύμφωνο για την Ασφάλεια, μια συμφωνία πενταετούς διάρκειας που δεσμεύει τις εταιρείες να υιοθετήσουν έναν ελάχιστο κανονισμό ασφαλείας στη βιομηχανία ρούχων του Μπαγκλαντές.» «Ταυτόχρονα, στην ActionAid πιστεύουμε ότι ως καταναλωτές πρέπει να πιέσουμε ώστε να μην είναι αποδεκτό, οι εργάτες στο Μπαγκλαντές να πληρώνονται με μισθούς που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες τους σε επαρκή τροφή και να κινδυνεύουν να πλακωθούν από ετοιμόρροπα κτίρια στο όνομα του κέρδους μεγάλων πολυεθνικών» δήλωσε ο Γεράσιμος Κουβαράς, Γενικός Διευθυντής της ActionAid Ελλάς. (c) Nusrat Amin/ActionAid