Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση για τη μετανάστευση σε ευρωπαϊκό επίπεδο χαρακτηρίζεται ως μια προσπάθεια να βρεθεί η ιδανική ισορροπία δυναμικών ανάμεσα στα κράτη – μέλη, προστατεύοντας παράλληλα τα δικαιώματα ιδιαίτερα ευάλωτων πληθυσμών που βρίσκονται σε αναμονή. Πολλές από τις λύσεις που προτείνουν βελτίωση της κατάστασης, στην πραγματικότητα ανακυκλώνουν πολιτικές και πρακτικές που έχουν αποτύχει. Το βάρος πέφτει στα κράτη – μέλη που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που δεν φαίνεται να αλλάζει παρά τις διαπραγματεύσεις και τις προσπάθειες για δίκαιη κατανομή που γίνονται εδώ και πολλά χρόνια.
Το Νέο Σύμφωνο για το Άσυλο και τη Μετανάστευση, μια δέσμη πολιτικών που έχουν ως στόχο μια συνεκτική ευρωπαϊκή προσέγγιση σε αυτούς τους τομείς, ακολουθεί τις εξελίξεις των προηγούμενων χρόνων χωρίς, ωστόσο, να επιλύει με αποφασιστικό τρόπο κάποιες από τις επίμονες προκλήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εισάγει νέα νομοθετήματα μεταξύ των οποίων η Πρόταση Κανονισμού για τη «Θέσπιση Ελέγχου Διαλογής Υπηκόων Τρίτων Χωρών στα Εξωτερικά Σύνορα και για την Τροποποίηση των Κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 767/2008, (ΕΕ) 2017/2226, (ΕΕ) 2018/1240 και (ΕΕ) 2019/817» (Proposal for a Screening Regulation). Οκτώ ελληνικές οργανώσεις κατέθεσαν στη διαβούλευση που έχει ξεκινήσει από την ΕΕ τις παρατηρήσεις τους. Δείτε εδώ την ανάλυση των οργανώσεων.