Η ActionAid στην Παλαιστίνη!

Η ActionAid δουλεύει στο Κατεχόμενο Παλαιστινιακό Έδαφος από το 2007. Εστιάζουμε στην ενδυνάμωση των κατοίκων της Δυτικής Όχθης που ζουν υπό Ισραηλινή κατοχή ώστε να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους από τις δυνάμεις κατοχής και να απαιτούν λογοδοσία από την Παλαιστινιακή Αρχή. Ταυτόχρονα, ενδυναμώνουμε τις γυναίκες και τους περιθωριοποιημένους κατοίκους για να βελτιώσουν τη ζωή τους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους τόσο μέσα στο σπίτι τους όσο και από τις αρχές.

 

Ο βασικός λόγος που παραβιάζονται τα δικαιώματα των Παλαιστινίων είναι η ισραηλινή κατοχή. Ο ισραηλινός στρατός και η ισραηλινή κυβέρνηση παραβιάζουν συστηματικά το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, τις Συνθήκες της Γενεύης και τις αποφάσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το Παλαιστινιακό.

Σύντομα θα ζητήσουμε τη βοήθειά σου.

 

Θέλεις να μάθεις περισσότερα για την ιστορία της Παλαιστίνης;

Ιστορική αναδρομή

 *Mε κόκκινο η Παλαιστινιακή Γη

1516: Οι Οθωμανοί κατακτούν την Παλαιστίνη.

Τέλη 19ου αιώνα: δημιουργείται το κίνημα του Σιωνισμού το οποίο υποστηρίζει τη δημιουργία πατρίδας για τους Εβραίους στη γη των προγόνων τους.

1881- 1914: τα πρώτα κύματα Εβραίων μεταναστών στην Παλαιστίνη.Από τους 700.000 κατοίκους της Παλαιστίνης οι 70.000 είναι πλέον Εβραίοι. 

1914: οι Άραβες πολεμούν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε αντάλλαγμα της υπόσχεσης από την βρετανική κυβέρνηση για δημιουργία ενός ανεξάρτητου κι ενιαίου αραβικού κράτους σε ολόκληρη την περιοχή.

1917: ο Άγγλος Υπουργός Εξωτερικών ανακοινώνει με τη γνωστή Δήλωση Balfour ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία υποστηρίζει τη δημιουργία μιας «εβραϊκής εθνικής πατρίδας στην Παλαιστίνη» αυξάνοντας έτσι την ένταση στην περιοχή.

1918: με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Παλαιστίνη γίνεται Βρετανικό Προτεκτοράτο και η υπόλοιπη περιοχή χωρίζεται σε κράτη υπό την επιρροή της Βρετανίας και της Γαλλίας.

1939-1945: αισθανόμενοι προδομένοι από τους Βρετανούς, το μεγαλύτερο μέρος των Αράβων της Παλαιστίνης τάσσονται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη πλευρά του Άξονα, ενώ ο Εβραϊκός στρατός υποστηρίζει τους Βρετανούς.

1947: Στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη φρίκη του Ολοκαυτώματος η Βρετανία αποφασίζει να αποχωρήσει από την περιοχή και ο ΟΗΕ ψηφίζει πρόταση για διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε Εβραϊκό και Αραβικό κράτος. Το μεγαλύτερο μέρος του Εβραϊκού πληθυσμού δέχεται με προθυμία το σχέδιο του ΟΗΕ, ενώ η Αραβική κοινότητα το απορρίπτει σχεδόν ομόφωνα αφού βάση του σχεδίου οι Άραβες (που αποτελούν περίπου τα 2/3 του πληθυσμού) παίρνουν το 43% της γης, ενώ οι Εβραίοι (που αποτελούν λιγότερο από το 1/3 του πληθυσμού) παίρνουν το 57% της γης.

14/5/1948: το κράτος του Ισραήλ ανακηρύσσεται από τον David Ben Gurion.

1948- 1949: Ιράκ, Συρία, Λίβανος, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Υεμένη και Αίγυπτος επιτίθενται στον πρώτο Αραβο-Ισραηλινό πόλεμο αλλά ηττώνται από τον ισραηλινό στρατό. Έτσι, το Ισραήλ διατηρεί τα εδάφη που του δόθηκαν με το Ψήφισμα του ΟΗΕ και επιπλέον καταλαμβάνει το 60% της γης που είχε αποδοθεί στους Άραβες. Τα υπολειπόμενα αραβικά εδάφη μοιράζονται μεταξύ Ιορδανίας και Αιγύπτου. Από τους 1,2 εκ. Παλαιστίνιους που ζουν στην περιοχή περίπου 700.000 αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη γη τους και γίνονται πρόσφυγες. Δεν θα γυρίσουν ποτέ ξανά στα σπίτια τους.

1967: το Ισραήλ επιτίθεται κατά τον Πόλεμο των 6 Ημερών ταυτόχρονα σε Αίγυπτο, Συρία και Ιορδανία κατακτώντας τα Υψίπεδα του Γκολάν, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Το Ισραήλ υπερδιπλασιάζει το μέγεθός του στις 6 μέρες που κρατάει ο πόλεμος.

Νοέμβριος 1967: Ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ: καλεί για την απόσυρση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων από τα εδάφη που κατελήφθησαν κατά τη σύγκρουση και για την αναγνώριση της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της πολιτικής ανεξαρτησίας κάθε κράτους στην περιοχή. Το Ψήφισμα δεν τηρείται από το Ισραήλ.

Μάρτιος 1980: Ψήφισμα 465 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ: διαπιστώνει ότι όλα τα μέτρα που ελήφθησαν από το Ισραήλ για να μετατρέψουν τον φυσικό χαρακτήρα, τη δημογραφική σύνθεση, τη θεσμική δομή των κατεχόμενων από το 1967 παλαιστινιακών και άλλων αραβικών εδαφών, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, δεν έχουν νομική ισχύ και ότι η πολιτική και πρακτική του Ισραήλ της εγκατάστασης τμήματος του πληθυσμού του στα εδάφη αυτά (εποικισμοί) συνιστούν κατάφωρη παραβίαση της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης. Καλεί την κυβέρνηση του Ισραήλ να ακυρώσει τα μέτρα και να κατεδαφίσει τους εποικισμούς. Το Ψήφισμα δεν τηρείται από το Ισραήλ.

Αύγουστος 1980: Ψήφισμα 478 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ: καταδικάζει το Νόμο της Ιερουσαλήμ, ο οποίος δηλώνει ότι η Ιερουσαλήμ είναι η «πλήρης και ενοποιημένη» πρωτεύουσα του Ισραήλ, ως παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και αναφέρει ότι η ισραηλινή νομοθεσία είναι «άκυρη» και «πρέπει να καταργηθεί πάραυτα». Το Ψήφισμα δεν τηρείται από το Ισραήλ.

1987-1993: Η οργή και η απόγνωση του κόσμου ξεσπάει και μετατρέπεται σε ένα πενταετές κίνημα πολιτικής ανυπακοής και διαμαρτυρίας ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, που είναι γνωστό ως Πρώτη Ιντιφάντα (ξεσηκωμός).

1993: Συμφωνία του Όσλο - οδηγεί στο σχηματισμό και την αναγνώριση της Παλαιστινιακής Αρχής.

1995: Προσωρινή συμφωνίατης Taba - η συμφωνία δίνει το δικαίωμα στο σχηματισμό της Παλαιστινιακής Αρχής και διαιρεί τη Δυτική Όχθη σε τρεις ξεχωριστές διοικητικές ζώνες:

    • Περιοχή «Α» (18% της Δυτικής Όχθης) - όπου κατοικεί το 55% του πληθυσμού - είναι υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής, τόσο όσον αφορά την ασφάλεια αλλά και τη διοίκηση.
    • Περιοχή «Β» (22% της Δυτικής Όχθης) - είναι υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής για την αστική διοίκηση, αλλά υπό ισραηλινό έλεγχο για την ασφάλεια.
    • Περιοχή «C» (60% της Δυτικής Όχθης) και είναι υπό πλήρη ισραηλινό έλεγχο.

2000-2005: Στα επόμενα χρόνια η ένταση συνεχίζει να αυξάνεται με ακραίες ενέργειες και από τις δύο πλευρές και οδηγεί στη Δεύτερη Ιντιφάντα, την πιο βίαιη εξέγερση των Παλαιστινίων κατά της ισραηλινής κατοχής. Η βιαιότητα των πράξεων οδηγεί το Ισραήλ στην κατασκευή διαχωριστικού τείχους.

2002: Το Ισραήλ ξεκινάει το χτίσιμο του τείχους. Μόνο το 15% ή 106 χιλιόμετρα του τείχους θα ακολουθούν τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός του 1949 («Πράσινη Γραμμή») - το υπόλοιπο 85% ή 602 χιλιόμετρα του τείχους θα τέμνουν εσωτερικά τη Δυτική Όχθη.

2006: Γίνονται εκλογές, τα επικρατέστερα κόμματα είναι η Φατάχ και η Χαμάς. Η Χαμάς κερδίζει την πλειοψηφία. Η διεθνής κοινότητα δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα των εκλογών. Τελικά η Χαμάς αναλαμβάνει τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας και η Φατάχ ελέγχει τη Δυτική Όχθη.

2008-2009: Το Ισραήλ ξεκινάει την επιχείρηση Cast Lead στη Γάζα με αποτέλεσμα το θάνατο 1.398 Παλαιστινίων και 5 Ισραηλινών στρατιωτών.

29/11/2012: 138 (από τις 193) χώρες αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη ως «μη μέλος κράτος» στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, παρά τις ενστάσεις του Ισραήλ και των συμμάχων του.

Νοέμβριος 2012: Το Ισραήλ ξεκινάει την επιχείρηση Pillar of Defense στη Γάζα με αποτέλεσμα το θάνατο 167 Παλαιστινίων.  

Ιούλιος 2014: Το Ισραήλ ξεκινάει την επιχείρηση Protective Edge στη Γάζα με αποτέλεσμα το θάνατο 2.104 Παλαιστινίων (συμπεριλαμβανομένων 495 παιδιών) και 69 Ισραηλινών (65 είναι στρατιώτες).