Κάνοντας μάθημα σε αχαρτογράφητα νερά

Ελένη Λουμάκη
Δασκάλα & Διαμεσολαβήτρια στο πρόγραμμα Football3

 Άλλη μία σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της, η δεύτερη για μένα ως δασκάλα ενισχυτικής διδασκαλίας στο Επίκεντρο, και όπως είναι φυσικό κι επόμενο, με έχουν κατακλύσει σκέψεις και συναισθήματα. Ήταν αδιαμφισβήτητα μία χρονιά ιδιαίτερη... 

Τον Μάρτιο βρεθήκαμε όλοι, με διαφορετικό τρόπο, σε αχαρτογράφητα νερά. Η εκπαιδευτική κοινότητα, με το κλείσιμο των σχολείων λόγω Covid-19, καλείται να ανταποκριθεί ξαφνικά στην ανάγκη για εξ αποστάσεως διδασκαλία. Μέσα σε αυτήν κι εγώ. Η ανασφάλεια που αισθάνομαι στην αρχή για το άγνωστο μετατρέπεται σε κινητήρια δύναμη, για να τροποποιήσω τη δομή των μαθημάτων και να ανακαλύψω ψηφιακά εργαλεία τα οποία θα υποστηρίξουν και θα εμπλουτίσουν την εξ αποστάσεως μάθηση. Ξεκινάμε, λοιπόν, με τις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού και για τρεις μήνες κάνουμε επαναλήψεις και προχωράμε στην ύλη λύνοντας online ασκήσεις, παίζοντας παιχνίδια και απαντώντας σε διαδραστικά κουίζ. Η εξοικείωση των μαθητών με τα ψηφιακές τεχνολογίες γίνεται με ταχείς ρυθμούς. Κι ο χρόνος, όμως, περνάει εξαιρετικά γρήγορα… Έχουμε φτάσει ήδη στα μέσα Ιουνίου και το τέλος της σχολικής χρονιάς πλησιάζει... Όλοι θέλουμε να βρεθούμε και πάλι από κοντά και να αποχαιρετιστούμε πριν τις καλοκαιρινές διακοπές.

Ιδιαίτερα ξεχωριστό ήταν το ραντεβού που δώσαμε με το τμήμα της Ε’ τάξης στον πράσινο λόφο Ιππείου Κολωνού. Οι μαθητές καταφτάνουν ενθουσιασμένοι που θα ξαναδούν τους φίλους τους και ξεκινάμε τη συνάντησή μας συζητώντας για ό,τι θετικό βιώσαμε σε αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση. Όλοι χάρηκαν πολύπου είχαν την ευκαιρία να περάσουν ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά τους και να ασχοληθούν με τα χόμπι τους, κάποιοι έμαθαν να μαγειρεύουν και ένας έπαιζε συνεχώς κυνηγητό με τον σκύλο του!

Μετά τη συζήτηση ακολουθεί μία δραστηριότητα. Τα παιδιά καλούνται να σκεφτούν και να γράψουν κάτι θετικό για κάθε συμμαθητή τους σε ένα χαρτί που βρίσκεται κολλημένο στην πλάτη τους. Αγόρια και κορίτσια αποτυπώνουν στο χαρτί όμορφες σκέψεις και εικόνες για τους συμμαθητές τους και η ατμόσφαιρα ζωντανεύει ακόμα περισσότερο! Σημαντικό, όμως, δεν είναι μόνο να μπορούμε να διακρίνουμε θετικά χαρακτηριστικά στους άλλους, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. Η δραστηριότητα μας έκλεισε, λοιπόν, με τα παιδιά να προσπαθούν να μαντέψουν τι έγραψαν οι συμμαθητές τους γι’ αυτούς. Το ποσοστό επιτυχίας ήταν εξαιρετικά υψηλό!

«Η τελευταία συνάντηση των παιδιών στον λόφο του Κολωνού»

Ο ήλιος πέφτει, η συνάντησή μας έχει τελειώσει κι έχουμε αποχαιρετιστεί σε ένα πολύ ευχάριστο και συγκινητικό κλίμα… Σκέφτομαι τη χρονιά που πέρασε συνειδητοποιώντας ότι το πιο ουσιώδες σε αυτήν δεν ήταν το τι μάθαμε ή τι καινούριες δεξιότητες αποκτήσαμε, αλλά το ότι καταφέραμε, έστω κι από απόσταση, να επικοινωνούμε, να γελάμε και να δενόμαστε σαν ομάδα…

 

Photo Credits: ActionAid