Στο βιβλίο του Όργουελ «1984» απαγορεύεται η αγάπη. Το πιο «φρικτό» έγκλημα που μπορεί να διαπράξει ένας άνθρωπος σε αυτή την δυστοπική εκδοχή της Βρετανίας είναι το έγκλημα της σκέψης. Η αγάπη δεν υπάρχει χωρίς τη συνοδεία του τρόμου ότι θα σε ανακαλύψουν.
Σε τουλάχιστον 77 χώρες στο κόσμο η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη. Στο Ιράν, τη Μαυριτανία, τη Σαουδική Αραβία, το Σουδάν, την Υεμένη και μέρη της Νιγηρίας και της Σομαλίας η ποινή είναι θάνατος. Σε άλλες 69 με ποινές που συμπεριλαμβάνουν ποινές φυλάκισης για πολλά χρόνια μέχρι, ισόβια κάθειρξη και καταναγκαστικά έργα.
Λέμε τουλάχιστον διότι υπάρχουν χώρες που σε κεντρικό επίπεδο δεν έχουν νόμους που καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία, αλλά σε ορισμένες επαρχίες/ πολιτείες τους υπάρχουν τοπικοί απαγορευτικοί νόμοι, όπως για παράδειγμα η Ινδονησία.
Οι νόμοι αυτοί θέτουν σε κίνδυνο την ελευθερία και σε ορισμένες περιπτώσεις την ίδια τη ζωή ανδρών και γυναικών που αγαπούν ανθρώπους του ίδιου φύλου ή είναι τρανς. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν σε συνεχή φόβο της αποκάλυψης.
Η νομοθεσία είναι εξαιρετικά σημαντική, όμως μπορεί να μην ανταποκρίνεται σε αυτό που βιώνουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους. Η Νότια Αφρική είναι μια τέτοια περίπτωση. Έχει ένα προστατευτικό νομοθετικό πλαίσιο, καταδικάζει τις διακρίσεις και αναγνωρίζει το γάμο μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου, όμως, η πραγματικότητα είναι ότι ιδίως οι λεσβίες κινδυνεύουν καθημερινά να βιαστούν για να «μάθουν και να συμμορφωθούν» και μέχρι και να δολοφονηθούν.
Από την άλλη, υπάρχουν χώρες που έχουν πάρει μέτρα προστασίας κατά των εγκλημάτων που πηγάζουν από διακρίσεις με πιο αυστηρή νομοθεσία για τα εγκλήματα μίσους και αναγνωρίζουν το γάμο μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου. Και φυσικά, υπάρχουν χώρες που βρίσκονται κάπου στη μέση, όπου η νομοθεσία τους δεν απαγορεύει την ομοφυλοφιλία και υπάρχει νόμος κατά των διακρίσεων, αλλά οι ΛΟΑΤ υφίστανται διακρίσεις σε κοινωνικό και νομικό επίπεδο. Η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή την τελευταία κατηγορία, όπου η ομοφυλοφιλία έπαψε να αποτελεί έγκλημα ήδη από το 1951, αλλά αποκλείει ζευγάρια του ιδίου φύλου από το σύμφωνο συμβίωσης.
Οι διακρίσεις και ο κοινωνικός αποκλεισμός οδηγεί πολύ συχνά στη φτώχεια. Οι διακρίσεις μπορεί να αποκλείουν την πρόσβαση στην εργασία και μια ζωή με αξιοπρέπεια. Τι είδους κόσμος είναι αυτός που η αγάπη μπορεί να οδηγήσει σε κατεστραμμένα όνειρα και διαλυμένες προοπτικές;
Ο δρόμος για τον περιορισμό των διακρίσεων δεν είναι μια ευθεία. Υπάρχουν πισωγυρίσματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η Ινδία που το 2009 αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία, ενώ το 2013 υπήρξε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αναίρεσε την αποποινικοποίηση. Επιπλέον, στη Ρωσία πέρασε ο περίφημος νόμος για την προώθηση της ομοφυλοφιλίας σε ανήλικους.
Η αγάπη, όμως, δεν είναι έγκλημα. Κι αναρωτιέται κανείς, μπορεί μια φυλακή να σε κάνει να σταματήσεις να αγαπάς;