Όταν παύουν τα φώτα της δημοσιότητας να πέφτουν στις μεγάλες καταστροφές, είναι η στιγμή που όσοι τη βίωσαν νιώθουν περισσότερο μόνοι. Τότε είναι που πρέπει να βρουν τη δύναμη να αφήσουν πίσω τους τον τρόμο και το πένθος για όσους και όσα έχασαν και να προσπαθήσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
Στην ActionAid, σε όλες τις περιοχές δράσης μας επεμβαίνουμε για να στηρίξουμε τους κατοίκους την περίοδο της καταστροφής. Και φυσικά δεν φεύγουμε μετά, γιατί γνωρίζουμε ότι τότε θα χρειαστεί κι άλλη βοήθεια. Είτε πρόκειται για σεισμούς, πλημμύρες ή ξηρασία είτε πρόκειται για επιδημίες, επενδύουμε τον χρόνο, τον κόπο και τα χρήματα που χρειάζονται για να ξαναβρούν οι κάτοικοι την ελπίδα και το χαμόγελό τους.
Η επιδημία του Έμπολα το 2014 - 2015 παρέλυσε τις οικονομίες χωρών της Δυτικής Αφρικής για πολλούς μήνες. Μπορεί ο Έμπολα να μην είναι τόσο μεταδοτικός όσο ο COVID-19, είναι όμως πιο θανατηφόρος, καθώς σκοτώνει κατά μέσο όρο τους μισούς ασθενείς. Έτσι η καραντίνα που επιβλήθηκε ήταν εξαιρετικά αυστηρή. Για μήνες έκλεισαν τα πάντα, κανείς δεν μπορούσε να μετακινηθεί, κανείς δεν καλλιεργούσε, όλες οι αγορές ήταν κλειστές.
Έτσι, όταν σταμάτησαν τα μέτρα, το πρώτο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να καλύψουμε άμεσες ανάγκες, ανάλογα με την περιοχή. Στη Λιβερία δώσαμε τρόφιμα, ρούχα και στρώματα σε οικογένειες που είχαν κρούσματα και είχαν μπει σε καραντίνα, καθώς τα ρούχα και το στρώμα του ασθενή έπρεπε να καταστραφούν για να σταματήσει η μετάδοση. Στη Σιέρα Λεόνε διανείμαμε σπόρους για την επόμενη σοδειά, μοιράσαμε ζώα, όπως κότες και κατσίκες για την ενίσχυση του εισοδήματος των οικογενειών και για να γίνουν τα γεύματά τους πιο θρεπτικά. Επίσης, στηρίξαμε τα παιδιά που είχαν μείνει ορφανά, δίνοντάς τους ρουχισμό και τρόφιμα.
Στη συνέχεια για να αρχίσει να αυξάνεται το εισόδημα των κατοίκων, κάναμε εκπαιδεύσεις κυρίως σε γυναίκες, οι οποίες, όπως σε όλες τις καταστροφές είχαν επηρεαστεί περισσότερο. Στη Σιέρα Λεόνε τις εκπαιδεύσαμε σε πιο αποδοτικούς τρόπους καλλιέργειας και στη Λιβερία δώσαμε χρήματα σε γυναικείους συνεταιρισμούς, ενώ και στις δύο χώρες εκπαιδεύσαμε τον πληθυσμό ώστε να προωθεί τα προϊόντα και να διαχειρίζεται τα χρήματα με τον καλύτερο τρόπο.
Στη Σιέρα Λεόνε ενισχύσαμε, επίσης, τις σχολικές υποδομές, μοιράσαμε σχολικά είδη κι εκπαιδεύσαμε τους δασκάλους, ώστε να μπορούν να στηρίξουν ψυχολογικά τα παιδιά που έζησαν τον εφιάλτη της επιδημίας.
Τέλος, δεν αφήσαμε έξω τις τοπικές κυβερνήσεις, καθώς πρέπει και το κράτος να αποτελεί μεγάλο μέρος της λύσης και της ανασυγκρότησης. Πιέσαμε, λοιπόν, ώστε να αναλάβουν κι εκείνες πρωτοβουλίες που θα στηρίζουν τους ανθρώπους που είχαν ήδη χαμηλό εισόδημα και η επιδημία τούς ώθησε στην ακραία φτώχεια.
Οι βελτιώσεις στις ζωές των ανθρώπων δεν έρχονται από τη μια μέρα στην άλλη, όμως, η ζωή στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία έχει επιστρέψει σε μια κανονικότητα και οι άνθρωποι στις περιοχές δράσης μας μπορούν να κάνουν ξανά σχέδια για το μέλλον.