Και του χρόνου, σε έναν κόσμο πιο δίκαιο για όλους!

Μέσα σε ιδιαίτερες και πρωτόγνωρες συνθήκες, με την ευχή «και του χρόνου» να είναι φέτος ίσως και ανάρμοστη - αφού όλοι ελπίζουμε του χρόνου να είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα για όλους - περάσαμε τις γιορτινές ημέρες, που δεν είχαν και μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες ημέρες μας τελευταία. Η επιστροφή σε μια καθημερινότητα που επαναλαμβάνεται ίδια και απαράλλαχτη, δεν αφήνει ίσως πολλά περιθώρια για ευχές.

Πέρα από το βασικό θέμα του άγχους για την υγεία, μεγάλη μερίδα του πληθυσμού βρίσκεται μπροστά σε μία αβεβαιότητα οικονομική, επαγγελματική, ακόμα και προσωπική. Στις δεδομένες συνθήκες, είναι ίσως λογικό να γίνουμε εσωστρεφείς και να εστιάσουμε στα προβλήματά μας, θεωρώντας ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια - ή και τη διάθεση - να ασχοληθούμε με  «ξένα» προβλήματα που, άλλωστε, θα συνεχίζουν να απασχολούν την ανθρωπότητα, ό,τι και να κάνουμε. Ή μήπως όχι;

Ζώντας σε συνθήκες εγκλεισμού, ίσως μπορέσουμε να πάρουμε μια ελάχιστη γεύση από τη ζωή των ανθρώπων σε συνθήκες κατοχής και ανελευθερίας. Ίσως μπορέσουμε να κατανοήσουμε το άγχος να εξασφαλίσεις το καθημερινό φαγητό σου, αν αναλογιστούμε το άγχος που μας ωθεί να σταθούμε στην ουρά για το σούπερ μάρκετ, προκειμένου να μη στερηθούμε κάποιο προϊόν. Οι τοίχοι του σπιτιού μας, που μας πνίγουν, μπορούν να θεωρηθούν και ως το καταφύγιο που θα έσωζε εκατομμύρια ζωές σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Η βαρετή μας καθημερινότητα μπορεί να είναι η μεγαλύτερη ευχή για κάποιους που η κάθε μέρα τους είναι μία νέα πρόκληση επιβίωσης. Με δυο λόγια, η εσωστρέφεια θα μπορούσε να μεταλλαχθεί σε ενσυναίσθηση.  

Αυτή τη στιγμή, νιώθουμε να μας ενώνουν πολύ περισσότερα πράγματα με τον υπόλοιπο κόσμο και μπορούμε να αξιολογήσουμε καλύτερα τη βαρύτητα των προβλημάτων και την αναγκαιότητα της αντιμετώπισής τους. Τα παιδιά στο Αφγανιστάν έχουν ένα καινούργιο σχολείο κι εμείς, με τα σχολεία κλειστά, γνωρίζουμε πια καλά πόσο σημαντική είναι η φοίτηση. Οι γυναίκες στην Ινδία μπορούν να καταγγέλλουν τους βίαιους συζύγους τους και μάθαμε πλέον όλοι τι σημαίνει να είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι όπου κινδυνεύεις. Τα παιδιά στη Σιέρα Λεόνε έχουν καθαρό νερό να πιούν και να πλυθούν, ενώ εμείς σιγοτραγουδάμε το τραγούδι για το σωστό πλύσιμο των χεριών, γνωρίζοντας πια από πρώτο χέρι πόσο μπορεί να σώσει ζωές. Οι αγρότες στην Τανζανία έχουν αποδοτικότερη σοδειά και δεν κινδυνεύουν να πεινάσουν και ζήσαμε κι εμείς για λίγο τον πανικό μπροστά σε άδεια ράφια καταστημάτων, ώστε να μπορούμε, έστω και στο ελάχιστο, να συμμεριστούμε την αγωνία της πείνας. Στην Παλαιστίνη, οι κάτοικοι αποκλεισμένων χωριών απέκτησαν νοσοκομείο και νοσηλευτικό προσωπικό, την ώρα που μετράμε με αγωνία τις διαθέσιμες ΜΕΘ που μειώνονται και βιώνουμε το άγχος της έλλειψης ιατρικής περίθαλψης. Χάρη στο Πρόγραμμα Αναδοχής ActionAid, πολεμάμε εδώ και χρόνια μαζί με τους υποστηρικτές μας έναν ορατό εχθρό, εκείνον της αδικίας, δίνοντας στους ανθρώπους τη δύναμη να αλλάζουν τις ζωές τους και να χαμογελούν με ελπίδα κι αισιοδοξία. 

Τελικά, αν επιλέγαμε μία ευχή για τις ημέρες αυτές, μάλλον θα ήταν «μαζί με τα κρούσματα του ιού να εξαλείφονταν και τα κρούσματα της αδικίας», που τελικά δίνουν παρόμοιες συνέπειες. Μόνο που για τα δεύτερα η θεραπεία είναι ήδη γνωστή και σε αυτήν μπορεί να συμβάλει και ο καθένας μας ξεχωριστά. Για να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να εύχονται κάποια στιγμή μέσα από την ψυχή τους, «και του χρόνου»!

Γίνε Ανάδοχος ActionAid