8 Aνάδοχοι και εθελοντές μας που ταξίδεψαν το Μάιο στην Παλαιστίνη μίλησαν το Σάββατο στα πλαίσια της προβολής του νέου μας ντοκιμαντέρ «Μήνυμα από την Παλαιστίνη» και μεταφέρουμε όσα μας συγκίνησαν:
Βασιλεία:
«Υποκλίνομαι με σεβασμό στην υπομονή, την επιμονή και τη μεγαλοσύνη αυτού του λαού, που 66 τόσα χρόνια δεν υποκύπτει, δεν κουράζεται, δεν αφομοιώνεται, αλλά παλεύει με αδύναμα μέσα, μέσα σ αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες για το αδιαφιλονίκητο δίκιο του, να ζει ειρηνικά στην δική του πατρίδα. Και στέκομαι στο πλευρό του.»
Σίσσυ:
«Ο Παλαιστίνιος Hasan μας είπε ένα μυστικό: Μας ζήτησε όμως το μυστικό του να το μοιραστούμε με όσους περισσότερους μπορούμε. Μας είπε λοιπόν ότι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι τρομοκράτες. Δεν έχουν όλοι από έναν εκτοξευτήρα για να πετούν ρουκέτες στο Ισραήλ. Δεν αγαπούν τον πόλεμο. Θέλουν να ζήσουν μια κανονική ζωή, να κάνουν πολλά παιδιά, να είναι ευτυχισμένοι . Εκ μέρους του Hasan θέλω και ‘γω να σας ζητήσω να πείτε το μυστικό του σε όσο περισσότερους γίνεται.»
Αμβρόσιος:
«Πρόσωπα κουρασμένα, προβληματισμένα, μελαγχολικά , άλλα νεότερης ηλικίας και άλλα μεγαλύτερης μα ΟΛΟΙ ήταν εδώ. Είχαν σηκωθεί από τα μεσάνυχτα για να έρθουν, να περάσουν την εξαντλητική διαδικασία ελέγχου στο checkpoint, να πάνε για δουλειά και αργά το απόγευμα να επιστρέψουν στα σπίτια τους, να προλάβουν να ξεκουραστούν και να συνεχίσουν την επόμενη ημέρα το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα.»
Δήμητρα:
«Δεν είναι μόνο η στέρηση της ελευθερίας. Είναι η μόνιμη προσπάθεια για στέρηση αξιοπρέπειας, αναμνήσεων, ιστορίας. Είναι αυτές οι στερήσεις που έχουν ποτίσει και το τελευταίο κύτταρο των ανθρώπων εκεί, έχουν ποτίσει όλο τον αέρα των κατεχόμενων Παλαιστινιακών εδαφών. Τόσο πολύ που σας προκαλώ να πάτε και να μου πείτε αν θα μπορείτε να αναπνεύσετε ελεύθερα!»
Θάλεια:
«Από την πρώτη στιγμή που πήγαμε στην Παλαιστίνη συνειδητοποιήσαμε το προνόμιο της ελευθερίας όταν όμως επισκεφθήκαμε την παλιά πόλη της Χεβρώνας νιώσαμε τι σημαίνει να ζεις υπό κατοχή . ´Έρημη πόλη.. χωρίς ζωή,.. καθώς απαγορεύεται η κυκλοφορία, μόνο στρατιώτες και σημεία ελεγχου υπάρχουν στα περισσότερα σημεία της πόλης.
Με την έλλειψη σεβασμού και το φόβο να επικρατεί είναι μια φυλακή για όσους ζουν εκεί.»
Eυαγγελία:
«Aυτό που με έκανε κυρίως να αναθαρρήσω είναι η ίδια η δύναμη των Παλαιστινίων να συνεχίζουν τις ζωές τους και να βλέπουν τη θετική της πλευρά, να διατηρούν τους ισχυρούς δεσμούς της οικογένειας, της γειτονιάς της κοινότητας, να κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις τους και πάνω από όλα να ελπίζουν ότι αυτοί ή τα παιδιά τους μια μέρα θα είναι πολίτες και θα απολαμβάνουν τα αγαθά ενός ευνομούμενου κράτους»
Πάνος:
«Αυτό που θέλω να πω ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι. Πίσω από τις αποφάσεις των πολιτικών και των στρατιωτικών υπάρχουν ζωές. Υπάρχουν οικογένειες. Κι αυτό που είναι προφανές και το βλέπεις παντού είναι η αδικία και η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Για αυτό μπορώ να μιλήσω. Γιατί το είδα.»
Ορέστης:
«Στις 11 του Αυγούστου, τρεις μήνες μετά το ταξίδι μας, απολάμβανα τις διακοπές μου σε ένα υπέροχο ελληνικό νησί και ξυπνώντας το πρωί άνοιξα το κινητό μου για να δω τι γίνεται στην Παλαιστίνη. Είδα μπροστά μου την φωτογραφία του Χαλίλ (άνηκε σε μια παρέα με παιδιά, που συναντιόμασταν κάθε πρωί στο πρωινό και αργότερα περνάγαμε την ώρα μας μαζί, παίζαμε, κουβεντιάζαμε..). Δολοφονημένου εν ψυχρώ από έναν ισραηλινό στρατιώτη μπροστά από το σπίτι του. Ένα μήνα αργότερα είδα και το βίντεο που ακούγεται ο πυροβολισμός που τον σκότωσε. Το έγκλημα του Χαλίλ ήταν ότι γεννήθηκε Παλαιστίνιος. Μια μάνα έχασε το 12χρονο παιδί της επειδή το γέννησε Παλαιστίνιο. Αναρωτιέμαι αν το πρώτο του κλάμα όταν γεννήθηκε ήταν διαφορετικό από το δικό μας και άξιζε να πεθάνει για αυτό.»