Το «Κ» συνόδευσε την αποστολή της Actionaid στη Ρουάντα και κατέγραψε το σημαντικό έργο που υλοποιείται με τη συμβολή των Ελλήνων αναδόχων που βρέθηκαν εκεί. Είκοσι τέσσερα χρονια μετά τη γενοκτονία, η χώρα κάνει βήματα μπροστά.
«Θα πας στη Ρουάντα; Να προσέχεις, εκεί σκοτώνονται», με συμβούλευσαν αρκετοί πριν από το ταξίδι μου με την ομάδα της ActionAid στην Αφρική. Η γενοκτονία της Ρουάντα, κατά τη διάρκεια της οποίας πάνω από 850.000 Τούτσι σφαγιάστηκαν άγρια από τους ομοεθνείς τους Χούτου, διήρκεσε μόλις 90 ημέρες, από τον Απρίλιο έως και τον Ιούλιο του 1994. Αν και έχουν περάσει πλέον 24 χρόνια, καθορίζει ακόμη την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό, αν και με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Το θέμα της γενοκτονίας και των εμφύλιων συγκρούσεων αποτελεί θέμα ταμπού στη Ρουάντα, απαγορεύεται να ρωτήσεις κάποιον σε ποια φυλή ανήκει ή περισσότερες λεπτομέρειες για εκείνη την εποχή.
Οι κάτοικοι της χώρας προσπαθούν να ξεχάσουν ό,τι συνέβη έστω και τεχνητά, προκειμένου να προχωρήσουν μαζί στην επόμενη μέρα και να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, και σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τα έχουν καταφέρει. Κάθε τελευταίο Σάββατο του μήνα όλοι γιορτάζουν την Umuganda, μια γιορτή ομόνοιας, κατά την οποία ο ένας βοηθά τον άλλο σε μια δουλειά (π.χ. χτίσιμο σπιτιού) ή κάνουν όλοι μαζί κάτι για το καλό της κοινότητας. Σήμερα η Ρουάντα αποτελεί χώρα-πρότυπο για την Αφρική όσον αφορά τους δείκτες ανάπτυξης και θεωρείται η πιο ασφαλής χώρα της ηπείρου (ο μέσος όρος ζωής έφτασε πέρυσι στα 66 χρόνια, ενώ το 1990 ήταν μόλις 39), με ελάχιστη παραβατικότητα, παρά το γεγονός ότι συγκαταλέγεται στις φτωχότερες χώρες του κόσμου και τα 2/3 του πληθυσμού ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.
Διαβάστε περισσότερα στο kathimerini.gr/periodiko-k