Από τη «Φιλανθρωπία διαρκείας» στη «διάρκεια της ενδυνάμωσης»

Η ActionAid ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70 κι από τότε δεν έχει σταματήσει να αλλάζει. Όλα ξεκίνησαν από '80 Βρετανούς πολίτες, που αποφάσισαν να γίνουν Ανάδοχοι 80 παιδιών στην Κένυα και στην Ινδία. Τότε η Αναδοχή Παιδιού σήμαινε βοηθώ απευθείας ένα παιδί, του δίνω χρήματα, του δίνω σχολικό εξοπλισμό, του δίνω τροφή. Γρήγορα έγινε κατανοητό ότι δεν ήταν αυτός ο σωστός και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος κι έτσι αρχίσαμε να μαζεύουμε τα χρήματα των Αναδόχων σε ένα κοινό ταμείο που υποστήριζε ολόκληρη την κοινότητα στην οποία έμεναν τα παιδιά. Κι αρχίσαμε να χτίζουμε. Ό,τι οι άνθρωποι μας έλεγαν πως είχαν ανάγκη.

Χτίσαμε για παράδειγμα δεκάδες σχολεία, σε πολλά από αυτά όμως δεν υπήρχε δάσκαλος, ούτε εξοπλισμός. Κι αρχίσαμε να πληρώνουμε και το δάσκαλο και να του βρίσκουμε και ποδήλατο για να πηγαίνει χιλιόμετρα μακριά για να κάνει το μάθημα. Και πάλι σε πολλές περιπτώσεις ο δάσκαλος ήταν εκεί, αλλά δεν ήταν τα παιδιά. Διότι οι γονείς τους δεν κατανοούσαν τη σημασία της εκπαίδευσης, αφού ήταν οι ίδιοι αναλφάβητοι. Διότι τα παιδιά έπρεπε να δουλέψουν στα χωράφια μαζί με τους γονείς τους προκειμένου να επιβιώσει ολόκληρη η οικογένεια.

Διαβάστε περισσότερα στο huffingtonpost.gr