Εθελοντισμός: Από τη θεωρία στην πράξη

Βιολέττα Σφουντούρη – Πρακτική στο τμήμα Εθελοντισμού

Η αλήθεια είναι πως όταν μπήκα στην σχολή δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω, ή τι μπορούσα να κάνω, και τα πρώτα έτη απλά  πήγαινα με τους ρυθμούς της με την ελπίδα κάποια στιγμή να μου έρθει η φώτιση και ξαφνικά να καταλάβω με τι θέλω να ασχοληθώ. Με το που έφτασε η ώρα να ψάξω για πρακτική άρχισα να κοιτάω για ΜΚΟ. Δεν θυμάμαι γιατί και πως, ίσως με αυτά που έβλεπα να γίνονται τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας μου βγήκε η θέληση να κάνω κάτι και να μην είμαι μια απλή παρατηρήτρια, αλλά ένιωσα ότι μέσα από μια ΜΚΟ θα μπορέσω να κάνω κάτι. Έμαθα  λοιπόν ότι μπορώ μέσω της σχολής μου να ασχοληθώ ή τουλάχιστον να γνωρίσω τον τρίτο τομέα. Είχα αρχίσει επίσης να ψάχνω για τον εθελοντισμό, κάτι με το οποίο δεν είχα ασχοληθεί αλλά ήθελα πολύ να γνωρίσω. Και εκεί μπαίνει η ActionAid στην ζωή μου.

Με το που έμαθα ότι με δέχτηκαν τον Σεπτέμβρη, μέχρι και τον Δεκέμβρη που τελικά ξεκίνησα την πρακτική το μόνο που μπορώ να πω πως ένιωθα είναι ενθουσιασμό για να κάνω καινούργια πράγματα, να γνωρίσω νέο κόσμο και να δω τις δυνατότητές μου στον χώρο και ανυπομονησία για να ξεκινήσω αυτή την εμπειρία. Είχα ήδη ξεκινήσει ως εθελόντρια στην ομάδα νέων του Επικέντρου τον Οκτώβρη, χάρη στην Στέλλα που με μύησε στον κόσμο του εθελοντισμού, οπότε είχα μια πρώτη εικόνα για τις δράσεις και τους ανθρώπους της οργάνωσης. Εκεί γνώρισα την Σωτηρία και τη Ντόρα, συντονίστριες της ομάδας και εμψυχώτριες μας, καθώς και τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας, όλοι τους άνθρωποι που έχουν προσφέρει τόσα και με όρεξη για ακόμα περισσότερα.

Τον Δεκέμβρη ξεκινάω και επίσημα την πρακτική μου, με την Στέλλα Ελματζόγλου ως υπεύθυνή μου και δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα περισσότερο. Νιώθω απίστευτα τυχερή που τη γνώρισα πρώτα απ’ όλα σαν άνθρωπο και έπειτα σαν συνεργάτη. Με την όρεξη και το μεράκι που έχει για αυτό που κάνει, την αισιοδοξία που βγάζει σαν άνθρωπος, νιώθω πως θα είναι λίγο ότι και να πω για εκείνη. Απλά την ευχαριστώ. Μου έδειξε απίστευτη εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή, αναθέτοντάς μου σαν πρώτο «task» να πάω με τους εθελοντές μας στις Αόρατες Διαδρομές της Σχεδίας, που ήταν απίστευτη εμπειρία από μόνη της! Αποτελεί απλά έμπνευση και πηγή δύναμης για εμένα, καθώς χάρη σε εκείνη φεύγω από την οργάνωση έχοντας κάνει πράγματα που δεν πίστευα ότι θα κάνω σε οποιαδήποτε πρακτική, ξεπερνώντας φόβους, ντροπές και συστολές, φεύγω σαν εθελόντρια πλέον, πιο σίγουρη για τον εαυτό μου, έχοντας μια καλύτερη εικόνα για το τι θέλω να κάνω και να προσφέρω προχωρώντας στη ζωή μου και τέλος, φεύγω με όρεξη να κάνω νέα πράγματα και να κυνηγήσω νέους στόχους χωρίς φόβο.

Νιώθω ότι τελειώνοντας την πρακτική μου φεύγω διαφορετική, καλύτερος άνθρωπος θα ήθελα να πω, και σε αυτό με βοήθησαν όλοι, από τα άτομα που απλά μου χαμογελούσαν στο γραφείο ή με ρωτούσαν πως περνάω εκεί, μέχρι  τα άτομα που είχα μια πιο καθημερινή τριβή είτε στο γραφείο είτε στο Επίκεντρο. Νιώθω ότι πλέον κάθε μέρα θέλω να κάνω κάτι καλό, μικρό ή μεγάλο, να βοηθάω λίγο παραπάνω τους γύρω μου, να μιλάω σε κάποιον άγνωστο αν δω ότι χρειάζεται βοήθεια χωρίς να  περιμένω από κάποιον άλλον να το κάνει.

Πριν ξεκινήσω, η αλήθεια είναι πως είχα σκεφτεί το πρακτικό-εργασιακό κομμάτι της πρακτικής μου και πώς θα με βοηθούσε αργότερα στην επαγγελματική μου πορεία, όποια κι αν είναι αυτή, δεν είχα σκεφτεί όμως τον ανθρώπινο παράγοντα. Γνώρισα όμορφους ανθρώπους, που προσφέρουν ο καθένας και η καθεμία με τον τρόπο τους στην οργάνωση για να την κάνουν αυτό που είναι και μπορώ μόνο να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα μπορέσω κι εγώ να προσφέρω κάτι εδώ. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και πολύ τυχερή για όσες και όσους γνώρισα, για τις εμπειρίες που απέκτησα, για την ActionAid, και φυσικά για τη Στέλλα.

 Phοtο Credits: ActiοnAid