Πρώτη μέρα στο σχολείο

Άννα Μπότσογλου
Head of Brand and Content

Πρώτη μέρα στο σχολείο: πιτσιρίκια και μεγαλύτερα παιδιά στους δρόμους που ξαναβλέπουν συμμαθητές. Σήμερα το πρωί ακούγοντας ραδιόφωνο, όλοι, μικρότεροι και μεγαλύτεροι απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο στην ερώτηση του δημοσιογράφου «τι σου έλειψε περισσότερο από το σχολείο»: «Οι συμμαθητές μου και το διάλειμμα.» Η αλήθεια είναι ότι αν απαντούσα κι εγώ την ερώτηση τότε, το ίδιο θα έλεγα.

Πήγα σε ένα καλό δημόσιο σχολείο με καλούς καθηγητές (με τις γνωστές εξαιρέσεις) και με γονείς που έδιναν μεγάλη έμφαση στην παιδεία των παιδιών τους. Την αξία του σχολείου, της γνώσης, την αγάπη για μάθηση, τη συνειδητοποίηση ότι είναι ένα όπλο στα χέρια μου για μια καλύτερη ζωή, για μια ζωή που θα ξέρω πώς να «την ψάξω», να ζητάω αποδείξεις, να μην «χάφτω», με άλλα λόγια, ό,τι μου σερβίρουν, τα ανακάλυψα μετά.

Αργότερα, στο Πανεπιστήμιο, άρχισα σιγά – σιγά να αντιλαμβάνομαι και να αξιολογώ. Κι όταν γνώρισα από κοντά τον Ragip σε ένα ταξίδι μου στο Μπαγκλαντές, πραγματικά το εμπέδωσα!

Ο Ragip δεν ήταν τότε ένα από τα παιδιά που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Αναδοχής Παιδιού, περίμενε τη σειρά του. Παρόλ’ αυτά, επειδή τα αδέρφια του συμμετείχαν, πήγαινε κι εκείνος στο κέντρο για παιδιά που έχει φτιάξει η ActionAid στην Dhonarpara και μου έφτιαξε μια ζωγραφιά, την ώρα που τα άλλα παιδιά έφτιαχναν ζωγραφιές για τους Αναδόχους τους.

«Πηγαίνεις σχολείο;» ρώτησα μέσω της Shirin, της συναδέλφου από την ActionAid Μπαγκλαντές. «Jee», «ναι». «Τι σου αρέσει περισσότερο στο σχολείο;» «Μου αρέσει να μαθαίνω» μου απάντησε.

«Μου αρέσει και να ζωγραφίζω με χρωματιστά μολύβια. Και μου αρέσει να πηγαίνω στο σχολείο, γιατί τότε δεν χρειάζεται να δουλεύω στα χωράφια.»

Ναι, να ένας ακόμα καλός λόγος να σου αρέσει το σχολείο: δεν χρειάζεσαι να δουλεύεις στα χωράφια…