Είμαι γυναίκα, όχι αριθμός.

Βίκυ Μαρκολέφα - Υπεύθυνη Επικοινωνίας

Αν η φτώχεια είχε πρόσωπο, θα ήταν εκείνο μιας γυναίκας. Γνωρίζουμε καλά μέσα από τη δράση μας, ότι τα πρώτα θύματα της απόλυτης φτώχειας, της βίας, του αναλφαβητισμού, είναι πάντα τα κορίτσια και οι γυναίκες. Βλέπουμε όλο και πιο συχνά στην τηλεόραση ή στα περιοδικά γυναίκες σε θέσεις ισχύος, να ηγούνται, να γίνονται πρότυπα για εμάς τις υπόλοιπες. Η σκληρή καθημερινότητα των γυναικών στον κόσμο όμως, δεν φιλοξενείται τόσο συχνά στην τηλεόραση.

Το 70% του πληθυσμού που ζει σε συνθήκες έσχατης φτώχειας είναι γυναίκες. Επίσης, τα 2/3 των αναλφάβητων ενηλίκων στον κόσμο είναι γυν αίκες, αφού τα κορίτσια είναι εκείνα που δυσκολεύονται περισσότερο να πάνε στο σχολείο. Γυναίκες τρέφουν τις οικογένειές τους, εκείνες καλλιεργούν το 80% των χωραφιών. Σημαίνουν όμως κάτι για εμάς αυτοί οι αριθμοί; Οι άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς ίσως κάτι περισσότερο. 

Σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου αν γεννιόμουν κάπου αλλού, όχι στην Ελλάδα.

Στη Ινδία: Ίσως να μην ερχόμουν ποτέ στη ζωή αφού μισό εκατομμύριο λιγότερα κορίτσια γεννιούνται κάθε χρόνο εξαιτίας των επιλεκτικών εκτρώσεων. Αν ένα βρέφος διαγνωστεί κορίτσι, είναι πολύ πιθανό να θανατωθεί.